LETOHRATKY 2012
2 sierpnia br. grupa dzieci i młodzieży z gminy Bardo, wraz z opiekunami, uczestniczyła w wycieczce do Letohradu, która odbyła się w ramach projektu „BardoNALD – LETOHRATKY – nasza historia”.
Był to już czwarty wyjazd w ramach corocznej współpracy wakacyjnej gmin Bardo i Letohrad. I niektórzy z uczestników, będąc prawdziwymi weteranami, już po raz czwarty w takim wyjeździe uczestniczyli.
LETOHRATKY po raz pierwszy odbyły się 4 lata temu w ramach wspólnego projektu, realizowanego przez gminy Bardo i Letohrad pn. „BardoNALD – LETOHRATKY – Wspieranie wspólnych, wakacyjnych przedsięwzięć rekreacyjno-edukacyjnych w celu budowania transgranicznych kontaktów dzieci i młodzieży z terenu gmin Bardo i Letohrad”, dofinansowanego przez Unię Europejską. Projekt ten był efektem fascynacji przedstawicieli gminy Letohrad BardoNALD-em i chęcią przeniesienia imprezy na grunt naszej gminy partnerskiej.
LETOHRATKY, korzystając z doświadczeń BardoNALDu mają jednak swoją specyfikę i odmienność – i jest to jeden z powodów, dla których dzieci i młodzież z naszej gminy corocznie chętnie uczestniczą w tzw. POLSKIM DNIU. Poza tym zawsze przyjemnie jest wyjechać w czasie wakacji zagranicę, choć nieodległą (Letohrad znajduje się ok. 70 km od Barda) i poznać zwyczaje sąsiadów, ich kulturę oraz… posmakować czeskich specjałów. LETOHRATKY co roku mają tez mnóstwo atrakcji i nikt się tam nie nudzi, bez względu na wiek. Widać też, jak ta impreza z roku na rok rozwija się. Na przykład, uczestniczące w niej od początku stowarzyszenie historyczne, co roku dawało pokaz szermierki, a w tym roku zaprezentowało już cale przedstawienie – bardzo ciekawe również dla polskich widzów, pomimo pewnej bariery językowej.
Co roku jesteśmy na LETOHRATKACH bardzo serdecznie witani. W tym roku zajął się nami na początku sam starosta Letohradu pan Petr Fiala, a potem byliśmy pod stała opieką organizatorów, którzy serdecznie nas również żegnali. Uczestnikom z Barda łezka zakręciła się w roku, tym bardziej, że już wiedzieli, ze w tym roku projekt dobiega końca. Ale nigdy nic nie wiadomo, może za rok znowu spotkamy? Może tym razem w Bardzie?
