Lokalne Forum w Bardzie – relacja
7. października w Centrum Kultury i Promocji w Bardzie odbyło się Forum Lokalne, etap I, w ramach programu Równać Szanse.
W ramach Forum zaplanowane były następujące bloki tematyczne:
– „Nasza baza” – infrastruktura i zasoby ludzkie. Stworzenie gminnej mapy środowiska lokalnego, w którym funkcjonuje młodzież w gminie Bardo,
– „Nasza młodzież – nasze dobro wspólne, czy może problem?”; panel dyskusyjny poprzedzony pracą w grupach nad problemami:
– czy coś wyróżnia młodzież z gminy Bardo?
– jakie są jej mocne i słabe strony?
– jakie są jej marzenia, a jakie obawy?
– jakim czasem wolnym dysponuje i czym się zajmuje ?
– kto i z jakich zajęć korzysta?
– „Szansa na sukces młodzieży z gminy Bardo.” Czy młodzież z gminy Bardo ma szanse na dobry start w dorosłe życie ?
– „Co możemy zrobić, żeby ich lepiej poznać i zrozumieć, a w konsekwencji lepiej wspierać?
Uczestnikami Forum byli pracownicy szkół i instytucji samorządowych z terenu gminy Bardo, członkowie organizacji pozarządowych, w szczególności tych, które działają na rzecz młodzieży, młodzi przedsiębiorcy zainteresowani losem młodzieży z terenu naszej gminy. W dyskusję mógł się włączyć każdy mieszkaniec gminy Bardo, któremu leży na sercu dobry start w dorosłe życie młodzieży z naszego środowiska, gdyż Forum miało charakter otwarty. Oficjalnego otwarcia spotkania dokonała dyrektor CKiP w Bardzie, pani Zuzanna Leśko, która przywitała gości, w tym pana Artura Łęgę – koordynatora programu Równać Szanse z ramienia Polskiej Fundacji Dzieci i Młodzieży. W tej części głos zabrał również burmistrz Miasta i Gminy Bardo, pan Krzysztof Żegański, życząc wszystkim owocnej pracy i wyrażając nadzieję, że jej efekty będą pomocne również dla władz gminy w kontekście lepszego działania na rzecz jej młodych mieszkańców.
W Forum uczestniczyło ok. 40 osób, moderatorami byli Beata i Dariusz Szewczykowie- od kilku lat koordynujący i współrealizujący projekty Programu Równać Szanse w gminie Bardo. Część roboczą spotkania rozpoczęło wystąpienie pana Artura Łegi, który przybliżył zebranym zarówno misję i cele Programu Równać, jak i ideę Forum. Już to wystąpienie wywołało poruszenie wśród zebranych, gdyż pewne fakty, przedstawione przez pana Artura, dotyczące uwarunkowań gorszego startu w dorosłe życie młodzieży z małych miejscowości, nie były chyba do końca uświadomione wśród uczestników tego gremium. Tym bardziej zebrani aktywnie włączyli się w pracę w grupach roboczych nad poszczególnymi zagadnieniami. Niektóre efekty były dość nieoczekiwane, gdyż początkowo wyłonił się mocno pesymistyczny obraz młodzieży mieszkającej w naszej gminie. Jednak w dość burzliwej dyskusji nastąpiła konstatacja, że: po pierwsze – nie można generalizować i wyciągać daleko idących wniosków na podstawie tego, co najbardziej rzuca się w oczy (czyli rzeczy negatywnych), po drugie – za negatywne cechy, ujawniające się wśród młodych ludzi, najczęściej ponoszą winę dorośli i na nich spoczywa obowiązek zdiagnozowania przyczyn, wyciągnięcia wniosków i doprowadzenia do zmiany.
Duża część dyskusji toczyła się wokół problemu naszych (tj. osób dorosłych) wyobrażeń o młodzieży – tj. tego, jaka powinna być, co powinno ją interesować, jaką aktywność powinna wykazywać – a tego, jak jest naprawdę. Żeby ją naprawdę poznać i zrozumieć, a w konsekwencji lepiej ją wspierać, potrzebne są długofalowe i bardzo przemyślane działania, których początkiem powinno być przeprowadzenie rzetelnej diagnozy młodzieży mieszkającej w naszej gminie. Potrzebne są do tego narzędzia (o których wspomniał pan Artur Łęga jako możliwych do wykorzystania m.in. w ramach współpracy z Programem Równać Szanse) oraz potrzebni są do tego ludzie – a konkretnie powołanie zarówno spośród debatujących, jak i innych osób, zespołu diagnostycznego.
Pierwsze osoby już się zgłosiły, a w niedługim czasie Centrum Kultury i Promocji w Bardzie podejmie dziania na rzecz rozszerzenia zespołu i podjęcia pierwszych działań w celu opracowania takiej diagnozy. Trzeba działać szybko, gdyż wyrównywanie szans na start w dorosłe życie młodzieży, a więc wyposażenie jej w szereg kompetencji społecznych nierzadko ważniejszych albo równorzędnych z wykształceniem, to proces złożony i wymagający czasu. Najpierw trzeba do młodzieży dotrzeć, poznać ją, zrozumieć, a potem jej pomóc. Ważna jest wskazówka, jakiej udzielił zebranym pan Łęga, że nie jest ważne, czy ta młodzież tu zostanie, czy pójdzie w świat. Ważne, żeby sobie radziła, nie pozostawała bierna, była świadoma swoich celów i konsekwentnie do nich dążyła. Tego młodzi uczą się m.in. poprzez realizację projektów, ale to tylko pewien procent z dużej całości. Ważna jest szersza ofensywa i miejmy nadzieję, że uda się ją podjąć.
