BARDOmiasto cudów

Home / Dla Turysty

Autor:Publikacja: Norbert

Przyroda w Górach Bardzkich

 

 

Góry Bardzkie (niem. Warthagebirge) – pasmo górskie w Sudetach; najdalej wysunięte na wschód w Sudetach Środkowych. Długie na 20 km i szerokie od 6 do 10 km góry ciągną się od Przełęczy Srebrnej na północnym zachodzie po Przełęcz Kłodzką na południowym wschodzie. Na północnym wschodzie opadają wyraźnym uskokiem brzeżnym ku Przedgórzu Sudeckiemu, a na południowym zachodzie przechodzą łagodnie w obniżenie Kotliny Kłodzkiej. Na północnym zachodzie graniczą z Górami Sowimi, a na południowym wschodzie z Górami Złotymi.

Góry Bardzkie pod względem geologicznym są bardzo starymi górami, których skały powstały w kambrze, sylurze i karbonie. Ich bardzo zróżnicowana budowa geologiczna uwidacznia się w urozmaiconej rzeźbie terenu.

Góry Bardzkie przecięte są najpiękniejszą w Sudetach przełomową doliną Nysy Kłodzkiej – Przełomem Bardzkim. Ciekawostką jest, że przełom ten starszy jest niż góry, czyli że rzeka systematycznie rozcinała wypiętrzający się w trzeciorzędzie masyw.

Grzbiet Wschodni jest wyższy i ma kształt pojedynczego, ostro zarysowanego pasma, najwyższą kulminację tworzy tu Szeroka Góra (765 m n.p.m.) i Kłodzka Góra (757 m n.p.m.) – które w linii prostej są oddalone zaledwie o 450 m, a dzieli je przełęcz pod Kłodzką Górą, będąca węzłem szlaków – oraz Ostra Góra (752 m n.p.m.).

Przyroda w Górach Bardzkich

Widok z Wieży Kłodzkiej na Ostrą Górę

Widok z Wieży Kłodzkiej na południe

Fauna

Z powodu znacznego zalesienia regionu w górach tych można spotkać typowo leśne gatunki zwierząt, takie jak jeleń, sarna, dzik, czy muflon. Inne występujące tu ssaki to na przykład lis, borsuk, popielica i orzesznica. Wśród ptaków najwięcej jest gatunków charakterystycznych dla lasów, np. sikora sosnówka, mysikrólik, pliszka górska, rudzik, dzięcioł, sroka. Wiele gatunków jest bardzo rzadkich: jarząbek, słonka, bocian czarny, trzmielojad, kobuz czy sóweczka i włochatka (charakterystyczne dla tajgi). Spotkać tu można świdrzyka karpackiego, do ciekawszych gatunków ślimaków występujących tu zalicza się również jeden z najmniejszych polskich ślimaków, świdrzyk stępiony. W pobliżu potoków spotkamy salamandrę plamistą, kilka gatunków żab, a na skałkach i łąkach żyje żmija zygzakowata, zaskroniec, padalec. Bardzo bogata jest również fauna pajęczaków.

Salamandra

Muflon

Lis

Wiewiórka

Jeleń

Flora

Zbocza Gór Bardzkich pokryte są gęstymi lasami mieszanymi miejscami o charakterze naturalnym (rezerwaty cisów). W lasach Gór Bardzkich dominują wprowadzone sztucznie przez człowieka kultury świerkowe, które wyparły lasy liściaste i mieszane regla dolnego. Najsłabiej reprezentowane są lasy łęgowe. Dolnoreglowe lasy liściaste zachowały się tylko na niewielkich obszarach w trudno dostępnym terenie, rośnie tutaj las mieszany z przewagą buka. Na terenie Gór Bardzkich rośnie najwyższe drzewo w Polsce. Jest to Daglezja zielona (Helena), której wysokość wynosi 59,40 m i obwód zmierzony na wysokości pierśnicy tj. 130 cm wynosi 349 cm. Również najwyższa „choinka” w kraju rożnie na terenie Nadleśnictwa Bardo Śląskie. Świerk (Antoni) ma wysokość 55,07 metrów a w obwodzie aż 405 cm. Runo leśne jest tu stosunkowo ubogie. Z krzewów można spotkać wawrzynka wilczełyko, bluszcz pospolity, suchodrzew, jałowiec pospolity. Na zboczach masywu występują również: zespół żyznej buczyny sudeckiej, zespół jaworzyny z miesiącznicą trwałą, acydofilne dąbrowy podgórskie oraz grądy.

Do najcenniejszych pod względem przyrodniczym fragmentów lasu należą drzewostany z licznym udziałem cisów, objęte ochroną w rezerwacie Cisy o pow. 20,86 ha z ilością około 1 500 cisów oraz w rezerwacie Cisowa Góra o pow. 18,56 ha z około 1 300 cisami. Są to największe na Dolnym Śląsku skupiska tego rzadkiego i chronionego gatunku. Znajdujące się tu okazy cisa pospolitego mają wiek od 110 do 300 lat, rzadziej starsze okazy, nawet do 600 lat, rosnące pojedynczo lub w małych skupiskach.

Las mieszany w Górach Bardzkich

Młode pokolenie lasu świerkowego

Modrzew doborowy

Rezerwat Cisy

Nasiona cisa

Daglezja zielona (Helena) – najwyższe drzewo w Polsce

Łąki

Na łąkach Gór Bardzkich rzadko występuje uważany za symbol regionu pełnik europejski, zwany tutaj lokalnie różą kłodzką, a także gatunki chronione, np. częsty jest dziewięćsił bezłodygowy, miejscami spotkać można storczyki, listerę jajowatą, podkolan biały, kukułkę szerokolistną.

Muflony na łące

Dzik na leśnej polanie

Roślinność naskalna

W Górach Bardzkich szczególnie bogata jest flora zarodnikowa, szczególnie wyróżniają się pod tym względem skałki, np. Obrywu Skalnego, Koguciej Ostrogi, w okolicach Janowca i Laskówki. Występują tam liczne gatunki mchów i wątrobowców oraz bogata lichenoflora. Na terenie gór wśród przedstawicieli mchów i wątrobowców występują również endemity, gatunki reliktowe.

Sosna reliktowa nad przełomem Nysy Kłodzkiej

Paproć zwyczajna

Rośliny chronione

Wiele z występujących w Górach Bardzkich roślin znajduje się pod ochroną, są to między innymi arnika górska, barwinek pospolity, cis pospolity, dziewięćsił bezłodygowy, goryczka orzęsiona, lilia złotogłów, parzydło leśne, śnieżyczka przebiśnieg, rosiczka okrągłolistna, storczyk męski, storczyk bzowy, widłak wroniec, widłak goździsty, wawrzynek wilczełyko, zimowit jesienny.

Dziewięćsił bezłodygowy

Ziemowit

Czosnek niedźwiedzi nad strumieniem

Pień starego cisa

Źródło tekst i zdjęcia: Lasy Państwowe Nadleśnictwo Bardo Śląskie, Gmina Bardo, internet wikipedia.

 

 

W tym dziale

W serwisie

Aktualności